Posts

Posts uit september, 2018 tonen

Het regent noten

Afbeelding
Midden september: de walnoten beginnen te rijpen. De eerste lichting die valt is niet de beste. De noten die al een beetje verdroogd, verrot of super-klein zijn vallen het eerst, maar in de weken erna worden de walnoten beter en groter. Het is een vermaak de grote noten te rapen. Wel zit er om minstens de helft van de noten een zwart (verrot?) omhulsel dat er voor het drogen natuurlijk af moet.   Een vervelend karweitje omdat je handen er erg vies van worden en je deze viezigheid er ook niet meer af krijgt. Hoe zeer je ook borstelt en inzeept het blijft er dagen uitzien alsof je net met blote handen in de tuin hebt gewerkt, met zwarte nagelrandjes en al.    V olgend jaar dus handschoenen gebruiken voor deze klus. Maar wat een oogst: na het weekend van de 22 e september liggen twee van de brede vensterbanken in Uffelte helemaal vol. De boom is nog niet leeg   maar het grootste gedeelte hebben we er wel uit. Omdat we er de komende dagen niet zijn, proberen we ...

Plafond problemen

Afbeelding
Na een eindeloze stop voor de bouwvak en pech voor het bouwbedrijf Bruins (werknemers ziek/uitgevallen) gebeurt er dan toch in de eerste week van september weer wat: er worden extra balken in het plafond aangebracht – de oude balken zitten te ver uit elkaar - en daar tegenaan komen gipsplaten. De boel is klaar om gestukt te worden. MAAR…. Er is niet geïsoleerd. Door een gebrekkige communicatie en een bouwvakker die ook verder wil worden de plafondplaten tegen het rachelwerk geschroefd zonder isolatiemateriaal ertussen. De stukadoor is al besproken en het bouwbedrijf zit met een gigantisch tijd tekort. Dus of wij misschien zelf de gipsplaten er weer af kunnen halen? Tja, het is niet ons gedroomde tijdverdrijf voor het weekend, maar vooruit maar. We krijgen wat tips om het zo handig mogelijk te doen en twee trapjes te leen, dus aan de slag. Kees nummert de platen en schroeft dan eerst de meeste schroeven eruit zodat de platen nog maar aan een paar hangen. Vervolgens staan we me...