Tuin-vormen
Langzamerhand beginnen de ideeën over de tuin een beetje vorm te krijgen. Eerst was het alleen maar een erg, erg grote tuin waar we maar niet teveel aan moesten veranderen en vooral veel gras houden - dat is immers met een motormaaier in een uurtje wel gepiept.
Maar nadat er wat obstakels uit de tuin zijn gewerkt zoals de rare flessenboom die pontificaal voor het raam stond en de half verrotte bielzen, een overblijfsel uit het 'Mien-Ruis-tuin-tijdperk', begint het toch te kriebelen om de tuin wat beter te fatsoeneren. Sommige soorten onkruid én gewone tuinplanten, groeien er wel erg op los, daarbij ook andere leuke plantjes verdringend.
Het begint al als er in februari toch allerlei krokussen blijken op te komen die overwoekerd dreigen te raken door één of ander sedum soortje dat het érg goed doet in deze tuin. Dat kan je niet laten gebeuren! Krokussen nog wel waar de hommels dol op zijn. Hup: de overtollige Sedum (kilo's en kilo's!) wordt uitgefilterd en afgevoerd naar het 'walletje' rondom de tuin, waar alles op verdwijnt wat teveel is.
Zo wordt in februari/maart het hele halfronde perk voor het huis omgewoeld en vernieuwd.
Als de lente echt aanbreekt, de vogels kwinkeleren dat het een lust is en de magnolia in volle glorie staat te bloeien is het eigenlijk helemaal niet meer te doen om binnen te blijven. Je wordt vanzelf naar buiten gelanceerd met schop, gieter en kruiwagen en al.
Eén voor één worden de scherpe hoeken in de borderranden van de perken om het huis omgewerkt tot ronde vormen. Daarbij sneuvelt er uiteraard gras - hup naar het walletje - maar komt er weer meer ruimte voor (onbekende) stekken die opkomen op onnozele plekken in de tuin maar er wel veelbelovend uitzien. Bovendien komt Jan en alleman met stekken, bollen en tuinbonnen aanzetten, dus die extra grond wordt meteen weer benut.
Waar gaat dit eindigen: toch een volledig bijgewerkte siertuin?
Het streven is een 'wilde' siertuin die niet verplicht tot al teveel werk. Aan de andere kant is dat tuinieren erg verslavend dus hoe erg is dat werk nu helemaal?.
Hoe dan ook: als het maar een tuin wordt die zoveel mogelijk beestjes aantrekt!!

Rechts: Helleborus: een van de stekken die op verschillende plekken opkomen. Welkom!

Het begint al als er in februari toch allerlei krokussen blijken op te komen die overwoekerd dreigen te raken door één of ander sedum soortje dat het érg goed doet in deze tuin. Dat kan je niet laten gebeuren! Krokussen nog wel waar de hommels dol op zijn. Hup: de overtollige Sedum (kilo's en kilo's!) wordt uitgefilterd en afgevoerd naar het 'walletje' rondom de tuin, waar alles op verdwijnt wat teveel is.
Zo wordt in februari/maart het hele halfronde perk voor het huis omgewoeld en vernieuwd.
Als de lente echt aanbreekt, de vogels kwinkeleren dat het een lust is en de magnolia in volle glorie staat te bloeien is het eigenlijk helemaal niet meer te doen om binnen te blijven. Je wordt vanzelf naar buiten gelanceerd met schop, gieter en kruiwagen en al.
Eén voor één worden de scherpe hoeken in de borderranden van de perken om het huis omgewerkt tot ronde vormen. Daarbij sneuvelt er uiteraard gras - hup naar het walletje - maar komt er weer meer ruimte voor (onbekende) stekken die opkomen op onnozele plekken in de tuin maar er wel veelbelovend uitzien. Bovendien komt Jan en alleman met stekken, bollen en tuinbonnen aanzetten, dus die extra grond wordt meteen weer benut.
Waar gaat dit eindigen: toch een volledig bijgewerkte siertuin?
Het streven is een 'wilde' siertuin die niet verplicht tot al teveel werk. Aan de andere kant is dat tuinieren erg verslavend dus hoe erg is dat werk nu helemaal?.
Hoe dan ook: als het maar een tuin wordt die zoveel mogelijk beestjes aantrekt!!
Rechts: Helleborus: een van de stekken die op verschillende plekken opkomen. Welkom!
Reacties
Een reactie posten